Dziękuję autorowi za zauważenie mnie wśród recenzentów i pozwolenie mi na zrecenzowanie swojego debiutu.

Jak sam autor zauważył do każdej książki podchodzę indywidualnie dlatego i ta miała wizję fotografii. Tu dziękuję Dominice @happyplacedominika_p za bycie modelka jak i fotografem. Dziękuję ???? bez Ciebie by mi się to nie udało.

Akcja książki zaczyna się w kinie. Andrzej, główny bohater ogląda po raz kolejny film, nad którym bardzo dużo rozmyśla. Filozoficzny, wnoszący coś do życia, zostający w pamięci . 

Poznajemy więc Go jako człowieka, który rozmyśla, ma takie duchowe podejście do życia.

Książka ogólnie rzecz biorąc trochę się ciągnie, co mnie akurat lekko odpycha.

Tu nie ma akcji, mało dialogów. Powoli snuje się powieść i pomału kroczy do przodu. 

Książka melancholijna, spokojna, smutna. 

Lekki przerost formy nad treścią.

 Wydaje mi się, że autor chciał zbyt wiele informacji wrzucić do jednej powieści. 

Czasem może być mniej treści by dać działać wyobraźni czytelnika. 

Nie lubię takich ciągnących, spokojnych i melancholijnych książek. Jednak ta mi odpowiadała, chociaż ... Wydaje mi się, że przeczytałam ją w nieodpowiednim momencie mojego życia. 

Pióro autora nie jest wcale złe, ani ciężkie. 

Literatura piękna jest mi w sumie obca, przeczytałam tylko siłę żaru, więc nie mam zbytnio porównania do innych książek z tego gatunku. 

Czekam na kolejną powieść pana Radosława i mam nadzieję, że będzie mi dane ją przeczytać.

 Chciałabym przyglądać się rozwojowi autora bo jest w nim ogromny potencjał. 

Jest to oczywiście tylko i wyłącznie moja opinia, nie chce zrazić nikogo do tej lektury wręcz odwrotnie zachęcam do poznania i wyrobienia sobie własnej opinii.